Η Μάτα τελειώνει το λύκειο στη Λαμία. Ζει ξένοιαστη με τον πατέρα της και την ανύπαντρη θεία της. Άθελά της σκοντάφτει βίαια στο παρελθόν του πατέρα της. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Υπάρχουν περιθώρια, για να γεφυρωθεί το χάσμα;
Μια γνήσια περιπέτεια, όπου οι κυνηγοί του θησαυρού εδώ δεν είναι οι μεγάλοι, αλλά τα παιδιά. Ένας θησαυρός στην Αίγινα; Και μάλιστα στη Βαγία; Ναι, στη Βαγία, εκεί που είχε «παντρευτεί» δώδεκα χρονών τον Παναγιώτη, τότε, στα 1936. Τώρα η Ζωή είναι πάλι στην Αίγινα, όχι παιδί ανέμελο, όχι κορίτσι στην Κατοχή, μα μεγάλη. Καλοκαίρι σε ένα ελληνικό νησί, καλοκαίρι με παιδιά. Καλοκαίρι με ένα θησαυρό που περιμένει να τον βρουν.
Μήπως ο καθένας μας δε θα ήθελε να ζήσει στην Πόλη, στην Οδησσό, στο Παρίσι ή στη Σενεγάλη; Ποιος δε θα ζήλευε τη Νινέτ, που έζησε σε τόσα μέρη; Τι ψάχνει όμως να βρει το ατίθασο αυτό κορίτσι;
Δεν πρέπει να λέμε ψέματα. Κι όταν λέμε; Όταν νομίζουμε πως πρέπει να πούμε; Όταν αισθανόμαστε την ανάγκη; Η Χριστίνα είχε λόγους να σκαρώνει ψέματα. Το κορίτσι των δεκαπέντε χρόνων, που βρίσκεται στο τέλος της παιδικής ηλικίας και στο κατώφλι των μεγάλων, με τα ψέματα θέλει να κρύψει κάτι που τη βασανίζει. Θέλει να απορρίψει την πραγματικότητα που την περιβάλλει, θέλει να ξεχάσει. Βρήκε έναν τρόπο..... Είναι ο καλύτερος; Θα δημιουργήσει με τα ψέματα της ένα νέο κόσμο που και πάλι δεν είναι αυτός που ονειρεύεται. Θα βρεθεί μπλεγμένη με το ίδιο της τον εαυτό, με τον κόσμο που θέλει να τον βλέπει διαφορετικό, όπως θέλουν να τον βλέπουν τα παιδιά της ηλικίας της..... Τι θα κάνει; Πώς θα περάσει μέσα από τα μονοπάτια που βρίσκονται μπροστά της;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου